🕯زمینه و آغاز ماجرا
زمان و مکان: بین سال‌های ۱۹۸۶ تا ۱۹۹۱ در شهرستان هوآسونگ (استان گیونگ‌گی، کره‌جنوبی).
قربانیان: دست‌کم ۱۰ زن (۱۳ تا ۷۱ ساله).
ویژگی مشترک قتل‌ها: قربانیان معمولاً شب‌ها یا در مسیر خانه تا ایستگاه اتوبوس ربوده می‌شدند؛ پس از تجاوز، با وسایل شخصی مثل جوراب یا روسری خفه می‌شدند. قتل‌ها در یک منطقه‌ی روستایی رخ می‌داد، در مزارع و زمین‌های بایر اطراف روستا.
🕯روند جنایت‌ها (۱۹۸۶–۱۹۹۱)
۱۹ سپتامبر ۱۹۸۶: اولین قربانی (یک زن ۷۱ ساله) پیدا شد. طی ۵ سال، هر چند ماه یک بار قتل دیگری رخ می‌داد. قربانیان هیچ ارتباطی با یکدیگر نداشتند؛ تنها وجه مشترک، جنسیت (زن بودن) و شرایط محیطی (شب، فضای خلوت روستایی).
آخرین قربانی شناخته‌شده در ۳ آوریل ۱۹۹۱ کشته شد.
🕯تحقیقات پلیس
پلیس وقت بزرگ‌ترین عملیات جنایی تاریخ کره را آغاز کرد:
بیش از ۲ میلیون افسر پلیس در طول ۵ سال درگیر بررسی پرونده بودند. حدود ۲۱ هزار مظنون مورد بازجویی قرار گرفتند. ۴۰ هزار اثر انگشت جمع‌آوری شد. اما با وجود این تلاش گسترده، هیچ نتیجه‌ای حاصل نشد.
🕯مشکلات اصلی:
روش‌های علمی مثل تست DNA هنوز در کره رایج نشده بود. پلیس بیشتر به اعتراف‌گیری با فشار متکی بود. یک مرد بی‌گناه (یون سونگ‌یول) به قتل یکی از قربانیان محکوم شد و ۲۰ سال زندان کشید.
🕯بازتاب اجتماعی و فرهنگی
این پرونده مردم کره‌جنوبی را به شدت ترساند؛ تا مدت‌ها زنان شب‌ها از رفتن بیرون اجتناب می‌کردند. بی‌اعتمادی به پلیس افزایش یافت، چون مردم می‌دیدند با وجود این همه تلاش، قاتل پیدا نمی‌شود. در سال ۲۰۰۳، کارگردان بونگ جون‌هو (سازنده‌ی فیلم «انگل») فیلم «Memories of Murder» (خاطرات قتل) را ساخت که بر اساس همین پرونده بود. فیلم به یک اثر کلاسیک در سینمای جنایی جهان تبدیل شد و فشار اجتماعی دوباره روی پلیس زیاد شد.
🕯کشف حقیقت پس از دهه‌ها
در سال ۲۰۱۹، پلیس با پیشرفت علم DNA دوباره شواهد را بررسی کرد. DNA موجود در لباس قربانیان با لی چون‌جائه (Lee Chun-jae) تطبیق داده شد. لی چون‌جائه در آن زمان در حال گذراندن حبس ابد برای قتل خواهرزنش در سال ۱۹۹۴ بود.
🕯اعترافات لی چون‌جائه
او در بازجویی اعتراف کرد که نه‌تنها ۱۰ قتل هوآسونگ، بلکه ۴ قتل دیگر و حدود ۳۰ مورد تجاوز را هم مرتکب شده است.او شرح داد که قربانیان را به‌صورت اتفاقی انتخاب می‌کرده و از تنهایی آن‌ها در مسیرهای تاریک سوءاستفاده می‌کرده.
🕯جملات او در دادگاه:
«من هیچ‌وقت فکر نمی‌کردم روزی دستگیر شوم... تمام زندگی‌ام را با این راز زندگی کردم.»
🕯پیامدهای حقوقی
مشکل بزرگ این بود که در آن زمان در کره قانون مرور زمان (Statute of Limitations) برای قتل ۱۵ سال بود. یعنی بعد از گذشت ۱۵ سال دیگر امکان محاکمه برای آن قتل‌ها وجود نداشت. بنابراین لی چون‌جائه برای قتل‌های هوآسونگ محکوم نشد، اما در زندان ماند چون به جرم قتل سال ۱۹۹۴ قبلاً به حبس ابد محکوم شده بود.
🕯سرنوشت افراد بی‌گناه
مردی که در دهه‌ی ۹۰ به‌اشتباه برای یکی از قتل‌های هوآسونگ محکوم شده بود، بعد از کشف حقیقت تبرئه شد. دادگاه کره به او ۱.۶ میلیارد وون (حدود ۱.۲ میلیون دلار) غرامت پرداخت.
🕯نتیجه و اهمیت تاریخی
این پرونده نه‌تنها بزرگ‌ترین «پرونده‌ی حل‌نشده» کره بود، بلکه باعث شد کشور اصلاحات جدی در سیستم جنایی ایجاد کند:
استفاده‌ی گسترده‌تر از علم DNA و جرم‌شناسی نوین. لغو مرور زمان برای قتل در کره‌جنوبی (از سال ۲۰۱۵).
امروزه پرونده‌ی هوآسونگ به‌عنوان «نماد شکست و اصلاح عدالت جنایی» در کره شناخته می‌شود.