آخرین محتوا توسط اطلِس

دیگر، لبخند شیرین تو تلخی‌های روزگارم را کاسته نخواهد کرد و آغـ.ـوش گرمت تن خجولم را شعله‌ور نمی‌کند. محبوبم برای ماندن تو التماس نخواهم کرد، تمام بهانه‌های رفتنت را هم‌ اجابت کنم و دست و پای نحیفت را هم بر بند‌های قلبم قل و زنجیر کنم تو باز هم‌ خواهی رفت.

کبودی‌های تیره رنگ، بر چهره‌ی تابان تو دیدنی است! به‌ گمانم، درد و سوز عشق با کبودی‌ها قرار بسته‌اند، نه تو فراموش می‌کنی و نه از عشق کاسته می‌شود. ***

تمام وجود من... سر تا پا در انتظار صدای گام‌هایت به سمت خودم هستم. چشمانم را از ترس رویت چهره‌ی تابانت از دست داده‌ام و حس شامه‌ام را تنها با رایحه‌ی وجود تو بدست‌می‌آورم. بگذار قلب لطیفت را که مد‌ت‌هاست صیقل داده بودم را لــ.ـــمس کنم، که تو تنها مرهم و دوای منی. ***

مقدمه: افسانه‌ای قدیمی می‌گوید: اگر هرشب قبل از خواب به آسمان لبخند بزنی، ماه؛ یک خواب قشنگ و رویایی را به تو هدیه می‌دهد. جالب نیست! درد به استخوان‌هایم رسیده و من گاهی شب‌ها را نیز با اشک به آسمان لبخند زده‌ام و هر بار کابوس رفتن تو را در خواب مزه مزه کرده ام! __________________ خش خش باران و...

به نام خالق ماه و ستاره‌ها دلنوشته‌ی: سلنوفیل (سلنوفیل اصطلاحی است برای کسانی که عاشق ماه هستند، به‌کار می‌رود.) نویسنده: کوثر.ح ژانر: عاشقانه،تراژدی

گلیییییی