❃ دفتر دلنوشته ✎ زخم روح | علی خسروشاهی | دل‌نگار راشای

علی برادر خدام خسروشاهی · 2025-05-14

بسم رب القلم
نام دلنوشته: زخم روح
ژانر : عاشقانه، تراژدی
نویسنده: علی برادر خدام خسروشاهی
مقدمه:
در دام زندگیِ تاریک و غمگینم هستم. هیاهوی روزمرگی، من را در بیابانی از خستگی و تنهایی گرفتار کرده‌ است. قدم‌هایی که می‌گذارم، سنگین بوده و هرروز، با دستمالی پر از اشک‌ها به روحم جنگل‌هایی از درد می‌بندم.

علی برادر خدام خسروشاهی · 2025-05-14

در دام زندگیِ تاریک و غمگینم هستم. هیاهوی روزمرگی، من را در بیابانی از خستگی و تنهایی گرفتار کرده است. قدم‌هایی که می‌گذارم، سنگین بوده و هرروز، با دستمالی پر از اشک‌ها به روحم جنگل‌هایی از درد می‌بندم.
زندگی، مثل بادی است که شدیداً نفس می‌کشد و دوباره می‌رود. ما می‌جنگیم، می‌تلاشیم و پابه‌پای آرزوها و امیدها می‌رقصیم؛ اما همیشه در پایان، خسته و زخمی به زمین می‌افتیم.
روزگار، برایم صدایی از نابودی و رنج می‌دهد. دلنوشته‌هایم پر است از نوازش‌های غمگین و آهنگ سرگردانِ دریایی از درد و اندوه. این دریاچهٔ اشک‌ها، هر روز بزرگ‌تر می‌شود و خداحافظی از لحظه‌هایی که نمی‌توانم دوباره به آن‌ها برگردم را به‌من یادآوری می‌کند.

علی برادر خدام خسروشاهی · 2025-05-14

زندگی، بی‌رحم است. به‌شکل خاموشی، آرام می‌جنگد و پس از همه‌ی تلاش‌ها، به معنای واقعیِ سرزنش می‌کند. من در این تئاترِ بی‌پایانِ دردها، نقشی بی‌خطا را بازی می‌کنم. دستانِ تنها، قلبم را می‌نوازند و در تاریکیِ حضورم، نوری نمی‌درخشاند.
اما به‌هرحال، هنوز امیدوارم! هنوز در دلِ این تاریکی، پرنیانی دیدار می‌کنم. شاید زندگی در کنار کم‌یابی‌ها، خوشبختی و شادی را نیز عرضه کند؛ اما تا آن روز، من هم‌چنان در باغِ انتظار نشسته‌ام و به طلوعِ نوری که هیچ‌گاه نمی‌رسد، خوابیده‌ام.
زندگی، به همه‌ی ما درس‌هایی می‌دهد. درسِ درد، درسِ گریه و درسِ تنهایی؛ اما من به‌طور قطع باید باور کنم که در پایان این دل‌نوشته‌ها، فصلی جدید شروع خواهد شد. هر رنجی که تحمل می‌کنم، در آینه‌ای به نام تجربه و سختی‌ها،...

علی برادر خدام خسروشاهی · 2025-05-14

گاهی زمان می‌ایستد. نگاهم به دور دست‌ها می‌رود و در عمق وجودم با یک نجوای دلی زمزمه می‌کنم:
«زندگی! تو آمیخته‌ای از پیچ‌و‌خم‌ها و راستاهایی که گاه مرزشان باهم می‌آمیزد. تو هم‌چون رودی هستی که گاهی آرام می‌چرخی و گه‌گاهی سرش و خروشان. در چنگال تو، لحظه‌هایی از شور و هیجان را تجربه کرده‌ام؛ لحظاتی که تپش قلبم با نبض زندگی یکی شده.
در خلوت خود، زمزمه‌های دلتنگی را به تو می‌سپرم. دل‌نوشته‌هایی سرشار از امید، آرزوهایی که چون بادبادک‌ها در آسمان دلم پرواز می‌کنند. زندگی! تو آینه‌ای هستی که در آن چهره‌ی واقعی خودم را می‌بینم؛ گاه با چین‌وچروک نگرانی‌ها و گاه با لبخندی آویخته به امیدهای روشن‌ فردا.
چه زیباست این دنیا با همه‌ی تناقض‌هایش! و چه دلنشین تمام این گردش‌ها که مرا به قله‌های آرزو و...

علی برادر خدام خسروشاهی · 2025-05-14

امروز دلم تنگ از درد عشق است. این دردی‌ست که هرروز با من است و هرروز بیشتر می‌شود.
دلم می‌خواهد این درد را فراموش کند؛ اما هرچه می‌خواهم، همان درد بیشتر می‌شود؛ اما من تصمیم گرفتم دیگر این درد را تحمل نکنم.
من می‌خواهم به خودم وفادار بمانم و دیگر دلم را به کسی نبندم.
این تصمیم سختی است؛ اما من مصمم هستم. امیدوارم که عشقی پیدا کنم که من را شاد کند و این درد‌ و رنج را فراموش کنم.

علی برادر خدام خسروشاهی · 2025-05-14

زندگی چیست، جز یک بازی پوچ که هرکسی بازی خودش را می‌بازد.
گاهی شادی و گاهی غم می‌آورد و هرگز نمی‌گذارد برای ما آرامش بسازد.

علی برادر خدام خسروشاهی · 2025-05-14

روح من زخم خورده است. هرروز با درد و غصه‌ای که درونم است، بیدار می‌شوم. این دردی‌ست که هیچ‌کس نمی‌تواند به‌من کمک کند. احساس می‌کنم که به تنهایی در این درد فرو رفته‌ام.

گاهی اوقات فکر می‌کنم که این درد هیچ‌وقت نخواهد رفت. هیچ‌وقت نخواهم توانست از این درد خلاص شوم. هیچ‌کس نمی‌تواند به‌من کمک کند و هیچ‌کس نمی‌تواند درک کند که چگونه احساس می‌کنم؛ اما هرگز نمی‌توانم از این درد فرار کنم. باید با آن زندگی کنم و سعی کنم بهتر شوم. شاید یک روزی، این درد کمتر شود و روح من آرامش بیشتری پیدا کند؛ اما تا آن‌روز، من با این درد زندگی می‌کنم و سعی می‌کنم بهتر شوم.

علی برادر خدام خسروشاهی · 2025-05-14

خسته‌ام از زندگی بی‌فایده
زخم روح به‌جان من افتاده

چون من از درد جدایی بی‌خبر
کی ز وصلم ذوق آن یابد اثر

هر زمان دل را غمی تازه رسد
وز غم دیرینه آوازه رسد

هر زمان دردی ز نو آید پدید
زآن همه محنت شفا خواهد رسید

هرکسی دردی نهد در دل به‌دست
تا کند درمان آن دردم شکست

علی برادر خدام خسروشاهی · 2025-05-14

در سکوت شب، در تاریکی مطلق، به آسمان پرستاره خیره می‌شوم. گویی ستارگان نیز با من هم‌دردی می‌کنند و در غم عظیمی که بر دلم سنگینی می‌کند، شریکند. **

** به یاد روزهای خوش گذشته می‌افتم، به زمانی که لبخند بر لبانم نقش بسته بود و شادی در قلبم موج می‌زد. اما چه شد که آن‌روزها به تاریکی و غم تبدیل شد؟ **

** عشق، امیدی بود که در قلبم تابید؛ اما طولی نکشید که شعله‌اش خاموش شد و جز خاکستر غم و اندوه چیزی باقی نماند. آرزوها و رویاهایم، یکی پس از دیگری نقش بر آب شدند و من در دریای ناامیدی غرق شدم. **

** تنهایی، امانم را بریده است. گویی در قفسی از تاریکی و سکوت گرفتار شده‌ام و هیچ راه نجاتی وجود ندارد. هرروز که می‌گذرد، بیشتر در اعماق غم فرو می‌روم و امیدی به رهایی نمی‌بینم. **

** اشک، تنها...

علی برادر خدام خسروشاهی · 2025-05-14

آه! ای‌ دیوانگان! بشنوید حرف مرا.
این من و این ناله‌ی من‌! آه ای دیوانه‌ها!
در دل من نیست جایی، جا برای ناله‌ها.
در دل من نیست راهی، راه برای ناله‌ها.
آه‌! ای دیوانگان! بشنوید حرف مرا.
از چه دیوانه‌ای مرا، در خود شکستی چرا؟
من که به عشقت شدم، بی قید و بند و بی‌قرار.
تو شکستی مرا، بی عشق و بی قید و قرار.
من که شدم محو تو، یک عمر عاشق روی تو.
تو مرا دیوانه کردی، دیوانه‌ی روی تو؟
آه‌! ای دیوانه‌ها! بشنوید حرف مرا.
مرا شکست این عشق، به جرم یک نگاه.
مرا به زندان کشاند، به جرم یک گناه.
مرا به زنجیر کشید. مرا به چاه کشید.
مرا به حبس ابد کشاند؛ مرا کشت عشق او.
مرا به خاک نشاند، مرا به خاک کشید.
آه‌! ای دیوانگان! بشنوید حرف مرا.

❃ دفتر دلنوشته ✎ زخم روح | علی خسروشاهی | دل‌نگار راشای

علی برادر خدام خسروشاهی

نویسنده و دل‌نگار راشای

علی برادر خدام خسروشاهی

نویسنده و دل‌نگار راشای

علی برادر خدام خسروشاهی

نویسنده و دل‌نگار راشای

علی برادر خدام خسروشاهی

نویسنده و دل‌نگار راشای

علی برادر خدام خسروشاهی

نویسنده و دل‌نگار راشای

علی برادر خدام خسروشاهی

نویسنده و دل‌نگار راشای

علی برادر خدام خسروشاهی

نویسنده و دل‌نگار راشای

علی برادر خدام خسروشاهی

نویسنده و دل‌نگار راشای

علی برادر خدام خسروشاهی

نویسنده و دل‌نگار راشای

علی برادر خدام خسروشاهی

نویسنده و دل‌نگار راشای