چرا بعضی‌ها با جنایت دنبال ستاره شدن می‌گردن؟
وقتی شهرت یه وسوسه خطرناکه
تصور کن تو خیابونای شلوغ سئول راه می‌ری، همه دارن تو اینستا و تیک‌تاک پُز می‌دن، ولی تو حس می‌کنی هیچ‌کس نمی‌بینتت. برای بعضیا، جنایت می‌شه یه راه عجیب برای درخشیدن.
روان‌شناسا می‌گن نیاز به دیده شدن گاهی از کمبود اعتماد به نفس میاد. مثلاً تو
کره جنوبی، سال
۲۰۲۰، یه جوون به اسم پارک یه مغازه لوکس تو گانگنام رو دزدید و ویدیوی سرقتشو تو اینستا آپلود کرد، فقط برای فالوئر! جرم‌شناسا می‌گن این آدما با جنایت انگار دارن داد می‌زنن: «
منم اینجام!» جنایت براشون مثل یه بلیط سریع به تیتر خبراست، حتی اگه تهش دستگیر بشن.
بعضی مجرما انگار دارن برای دوربینای
هالیوود بازی می‌کنن. تو پرونده‌های
سرقت نمایشی، مثل دزدی جواهرات تو جشنواره کن
۲۰۱۳، دزدا با لباسای عجیب و غریب کارشونو کردن تا خبرساز بشن. روان‌شناسا می‌گن این «
نمایشگرای جنایی» از جلب توجه کیف می‌کنن. تو کره، یه گروه هکر تو سال
۲۰۱۸ یه شرکت
K-pop رو هک کرد و آهنگای منتشرنشده رو لو داد، فقط برای اینکه اسم گروهشون تو X وایرال بشه. این آدما کمبود تأیید اجتماعی دارن، و جنایت براشون یه جور شوی پر زرق‌وبرقه که اونا رو ستاره می‌کنه، حتی اگه فقط برای چند روز.
فکر می‌کنی چرا بعضیا برای معروف شدن دست به جرم می‌زنن؟ شبکه‌های اجتماعی چقدر تو این داستان مقصرن؟
این رفتارا مثل یه سریال کره‌ای پر از درامه. دیدن اینکه یه نفر برای چند تا لایک زندگی خودشو خراب می‌کنه، حسابی قلبمو می‌لرزونه. به نظرم این آدما فقط دنبال یه لحظه درخشیدنن، ولی نمی‌فهمن این نور چه سریع خاموش می‌شه.
نقش رسانه‌ها تو این بازی
رسانه‌ها انگار بنزین می‌ریزن رو این آتیش. وقتی یه جنایت تیتر خبرای KBS یا The Korea Herald می‌شه، مجرم حس می‌کنه
قهرمانه. مثلاً تو سال
۲۰۱۹، یه کلاهبردار تو سئول با فریب هوادارای یه گروه K-pop پول جمع کرد و چون اسمش تو خبرا اومد، حتی بیشتر تشویق شد. جرم‌شناسا می‌گن این چرخه خطرناکه: رسانه‌ها با پوشش زیاد، به مجرما انگیزه می‌دن که کارای بزرگ‌تر و نمایشی‌تر بکنن. تو دهه‌های قبل، مجرما به روزنامه‌ها نامه می‌فرستادن، حالا فقط یه پست تو
X کافیه.
فرهنگ شهرت تو دنیای مدرن
فرهنگ امروزی، به‌خصوص تو کره جنوبی که همه دنبال K-pop و اینفلوئنسر شدنه، این رفتارو تقویت می‌کنه. جوونا تو سئول می‌بینن که یه کلیپ وایرال می‌تونه اونا رو معروف کنه، حتی اگه غیرقانونی باشه. مثلاً تو سال ۲۰۲۱، یه گروه تو اینچئون با پخش ویدیوی دعوای خیابونی وایرال شدن، فقط برای شهرت! روان‌شناسا می‌گن این فرهنگ باعث شده جنایت برای بعضیا یه میان‌بر به نظر بیاد، ولی همیشه تهش یه بن‌بست قانونیه. این نشون می‌ده شهرت‌طلبی چطور می‌تونه ذهن آدما رو گول بزنه.
یه راه‌حل برای این دیوونگی
برای کم کردن این جنایتا، باید ریشه شهرت‌طلبی رو زد. رسانه‌ها باید کمتر به مجرما توجه کنن و به جاش داستانای مثبتو بزرگ کنن. مثلاً تو کره، برنامه‌های تلوزیونی مثل "Healing Camp" می‌تونن به جوونا یاد بدن ارزششون به فالوئر نیست. جرم‌شناسا می‌گن مدارس باید اعتماد به نفس رو به بچه‌ها یاد بدن تا دنبال میان‌برای خطرناک نرن. شبکه‌های اجتماعی هم باید پستای مشکوک رو سریع فیلتر کنن. این کارا می‌تونه این وسوسه رو کم کنه و شهر رو آروم‌تر کنه.
چرا بعضی‌ها با جنایت دنبال ستاره شدن می‌گردن؟