- تاریخ ثبت‌نام
- 2025-03-10
- نوشته‌ها
- 539
- پسندها
- 1,973
- امتیازها
- 93
دلنوشته هفتم – فصل دوم: هیچ‌کس از سکوت‌هایم چیزی نپرسیددر این دلنوشته با موقعیتی روبه‌رو هستیم که در آن «سکوت»، نه نشانه‌ی آرامش، بلکه صدای اضطراب است.
نه یک رضایت درونی، بلکه فریادی‌ست بی‌صدا.
و اطرافیان؟
یا نمی‌بینند، یا ترجیح می‌دهند نشنوند.
اینجا «سکوت» تبدیل می‌شود به زنگ خطری که کسی به آن گوش نمی‌دهد.
دلنوشته‌ای درباره‌ی دردهایی که دیده نمی‌شوند چون فریاد نمی‌زنند.
و آدمی که آرامش ندارد، اما آرام به‌نظر می‌رسد.
طرح کلی دلنوشته – «هیچ‌کس از سکوت‌هایم چیزی نپرسید»موضوع محوری:
سکوت به‌عنوان نشانه‌ای از درد
بی‌توجهی دیگران به اضطراب‌های پنهان
فریادهایی که فقط درون اتفاق می‌افتند
...
برای مشاهده کامل پست وارد شوید یا ثبت‌نام کنید.