«فصل دهم»
حقیقت تلخ عشق
عشق، همیشه آن‌گونه که می‌پنداشتیم نیست.
گاه آتش است، گاه خاکستر.
گاه جان می‌بخشد، و گاه جان می‌ستاند.
این فصل، روایت تلخترین حقیقتی‌ست که نامش عشق است.
دلنوشته1
هر پایان،
شاید آغاز ناپیدایی باشد.
و من،
با تمام دردهایم،
آماده‌ام برای شروعی دیگر.
-------------------------------------------------------------------------------
دلنوشته2
کتاب زندگی ما در از صفحات خالی ست،
و من این صفحات را با اشک و لبخند
در کرده‌ام.
تو هم سهمی از این صفحات داری،
حتی اگر نباشی.
-------------------------------------------------------------------------------
دلنوشته3
تمام دلنوشته‌هایم،
نقشه‌ای بودند
برای رسیدن به خودم.
و حالا می‌فهمم
که هیچ کسی
جز من نمی‌تواند آن را کامل کند.
-------------------------------------------------------------------------------
دلنوشته4
شاید رنج‌ها
همه چیز را می‌گیرند،
اما یاد می‌ماند
که زنده بودیم،
که عشق را تجربه کردیم
و دلتنگ شدیم.
-------------------------------------------------------------------------------
دلنوشته5
سکوت آخرین فصل است.
نه به معنای نبودن،
که به معنای فهمیدن
و آرام گرفتن.
-------------------------------------------------------------------------------
دلنوشته6
تمام اشک‌ها و لبخندها
در این کتاب جمع شدند.
هر دلنوشته،
قطره‌ای از زندگی بود
که روی کاغذ ریخته شد.
-------------------------------------------------------------------------------
دلنوشته7
زندگی ادامه دارد،
حتی وقتی کسی نیست
که نگاهت را بخواند.
و این است درس آخر:
تنها بودن،
همراه زندگی‌ست.
-------------------------------------------------------------------------------
دلنوشته8
هر خاطره‌ای
یادآوریست
که عشق و درد
در کنار هم معنا پیدا می‌کنند.
-------------------------------------------------------------------------------
دلنوشته9
پایان،
همیشه تلخ نیست،
گاهی سکوت است،
که به دل فرصت می‌دهد
تا نفس بکشد و باز شروع کند.
-------------------------------------------------------------------------------
دلنوشته10
و در نهایت،
تمام واژه‌ها،
تمام دلنوشته‌ها
به یک پیام ختم می‌شوند:
زندگی با تمام درد و عشقش،
ارزش زیستن دارد.
حقیقت تلخ عشق
عشق، همیشه آن‌گونه که می‌پنداشتیم نیست.
گاه آتش است، گاه خاکستر.
گاه جان می‌بخشد، و گاه جان می‌ستاند.
این فصل، روایت تلخترین حقیقتی‌ست که نامش عشق است.
دلنوشته1
هر پایان،
شاید آغاز ناپیدایی باشد.
و من،
با تمام دردهایم،
آماده‌ام برای شروعی دیگر.
-------------------------------------------------------------------------------
دلنوشته2
کتاب زندگی ما در از صفحات خالی ست،
و من این صفحات را با اشک و لبخند
در کرده‌ام.
تو هم سهمی از این صفحات داری،
حتی اگر نباشی.
-------------------------------------------------------------------------------
دلنوشته3
تمام دلنوشته‌هایم،
نقشه‌ای بودند
برای رسیدن به خودم.
و حالا می‌فهمم
که هیچ کسی
جز من نمی‌تواند آن را کامل کند.
-------------------------------------------------------------------------------
دلنوشته4
شاید رنج‌ها
همه چیز را می‌گیرند،
اما یاد می‌ماند
که زنده بودیم،
که عشق را تجربه کردیم
و دلتنگ شدیم.
-------------------------------------------------------------------------------
دلنوشته5
سکوت آخرین فصل است.
نه به معنای نبودن،
که به معنای فهمیدن
و آرام گرفتن.
-------------------------------------------------------------------------------
دلنوشته6
تمام اشک‌ها و لبخندها
در این کتاب جمع شدند.
هر دلنوشته،
قطره‌ای از زندگی بود
که روی کاغذ ریخته شد.
-------------------------------------------------------------------------------
دلنوشته7
زندگی ادامه دارد،
حتی وقتی کسی نیست
که نگاهت را بخواند.
و این است درس آخر:
تنها بودن،
همراه زندگی‌ست.
-------------------------------------------------------------------------------
دلنوشته8
هر خاطره‌ای
یادآوریست
که عشق و درد
در کنار هم معنا پیدا می‌کنند.
-------------------------------------------------------------------------------
دلنوشته9
پایان،
همیشه تلخ نیست،
گاهی سکوت است،
که به دل فرصت می‌دهد
تا نفس بکشد و باز شروع کند.
-------------------------------------------------------------------------------
دلنوشته10
و در نهایت،
تمام واژه‌ها،
تمام دلنوشته‌ها
به یک پیام ختم می‌شوند:
زندگی با تمام درد و عشقش،
ارزش زیستن دارد.